Het belang van niet-invasief onderzoek naar droge ogen

Het droge ogensyndroom wordt gedefinieerd als een “multifactoriële ziekte van het oogoppervlak“, gekenmerkt door een verlies van homeostase van de traanfilm, vergezeld van oculaire symptomen, waarbij instabiliteit en hyperosmolariteit van de traanfilm, ontstekingen van het oogoppervlak en neurosensorische afwijkingen een rol spelen. Meiboomklierdisfunctie (MGD) vertegenwoordigt de belangrijkste oorzaak van “evaporatief droge ogen“, het meest voorkomende subtype van droge ogen.

Geautomatiseerde non-invasieve diagnostische tools kunnen hierbij een veelbelovend hulpmiddel zijn.

Het belang van beelden bij het informeren van patiënten en het aanmoedigen van therapietrouw kan niet genoeg benadrukt worden. Een beeld zegt echt meer dan duizend woorden. Wanneer u een patiënt vertelt dat hij MGD/droge ogen heeft en als u hierbij een verbaal beeld schetst van de prognose als deze niet wordt behandeld, wordt dit verhaal waarschijnlijk genegeerd.

Als u de aandoening en de prognose visueel kunt ondersteunen, heeft het een vele malen grotere impact.

Diagnose: snel en gedetailleerd

De best presterende apparatuur biedt een hele reeks onderzoeken en analyses. Zo kijkt u verder en meer diepgaand dan de informatie die u zou krijgen met een spleetlampanalyse:

Er zijn momenteel apparaten beschikbaar die een volledige meibografie kunnen uitvoeren, net als een geautomatiseerde analyse en visuele ondersteuning naar de patiënt toe. Ze laten niet alleen een analyse van de meiboomklieren toe, maar ook van de verschillende lagen van de traanfilm.

Zodoende stelt u eerst een goede diagnose, voordat er wordt gestart met de behandeling van de aandoening. Uiteraard hoort dan een prognose van de aandoening als vervolg op de behandeling ook tot de mogelijkheden. Zo bereikt u beter de zo noodzakelijke therapietrouw.